Langzaam boog ik me naar haar toe. Drie degelijke zoenen op haar zachte wangen was de bedoeling. Plotseling boog ze iets te ver naar mij. Was dat een uitnodigend blosje dat opeens op haar wangen verscheen? Alarmbellen gingen rinkelen in mijn hoofd. Wat deed ik nu? Ik stopte middenin de beweging. Na een halve seconde vervolgde ik mijn oorspronkelijke plan. Één-twee-drie. Toen rees de ondeugd in mij op. Waagde ik het dan toch maar? Ja. Dom.
Ik drukte zachtjes mijn mond tegen de hare. Met halfgeopende lippen en gesloten ogen onderging ik de vernedering. Haar dunne lippen bleven dicht. Ze voelden zacht, maar dat was het dan ook.
Verschrikt deed ik mijn ogen open. De afstand tussen ons was aanzienlijk groter geworden. Ik had een sprongetje gemaakt naar achteren, het leek wel drie meter. Misschien was er dan toch nog hoop voor mij in de edele sport van de atletiek. Met een haastig ‘ik moet mijn trein halen! eindigde ik de kluchtige vertoning en spoedde mij naar het station.
Daten is niet altijd leuk. Zeker als je zo vaak date als ik. Je ontmoet een leuk iemand in een kroeg en wisselt nummers uit. Wat volgt is een sms-oorlog waarin je de vijandige linie aftast. Is de ander werkelijk geïnteresseerd? Spreken we nog af? Welke grapjes kan ik maken? En hoe leid ik in hemelsnaam de pure logistiek van al die vrouwen uit elkaar?
Je spreekt af. Bij de date verkoop je jezelf: ‘ik vind dit en dit leuk’. Je wisselt het af met een semi-obligaat ‘Goh wat interessant’ en onderwijl weeg je de kansen af dat er meer inzit dan alleen maar een vluchtige aanraking of een gulle glimlach. Waar doe ik het toch voor?
Wisselende resultaten. Je komt erachter dat ze nog niet over haar ex heen is. Ze heeft een veertienjarige jongen willens en wetens gezoend – ze is zevenentwintig. Ze houdt maar niet op over kinderen. Exit date.
Of je hoort wekenlang niks na dat smsje: ‘Was leuk. Snel weer doen? X Hans’. Om vervolgens te vernemen van haar vriendinnen dat ‘ze je toch eigenlijk wel een beetje raar vindt’. Jammer, maar het doet je na een tijdje niet meer zoveel.
Maar soms heb je van die momenten dat je weer eens als een puber een uur lang op straat kunt staan zoenen. Dat er nog een paar voeten onder je dekbed uitsteken als je vertrekt naar je werk. Dateleed is niet eens zo erg, je houdt er altijd wel een mooi verhaal aan over. Daar doe ik het voor.
