Het is niet alleen de ‘golden age of television’ maar ook die van openingstitels. Series als The Sopranos, Mad Men en Game of Thrones hebben het format tot kunstvorm verheven.
Langzaam wordt ingezoomd op de neonletters. Dreigend klinkt een synthesizer. Het is het begin van Stranger Things, de verrassingshit van Netflix. De tv-serie is een geslaagde hommage aan cultklassiekers uit de jaren tachtig. En dat voel je direct aan de openingstitel, die maker Peter Frankfurt omschrijft als „een geanimeerde versie van een boekomslag van Stephen King”. Frankfurt werkt voor het Amerikaanse ontwerpbureau Imaginary Forces.
Deze ‘golden age of television’, de hausse aan kwaliteitsseries, heeft ook gezorgd voor een revolutie in openingstitels. Een goede opening brengt de kijker even in een andere wereld. Series als Mad Men, The Sopranos, Dexter, True Detective, Breaking Bad maar ook nieuwe series als Sense8 en American Gods hebben de intro tot kunstvorm verheven.
Van de jaren 50 tot eind jaren 90 hadden de openingstitels een belangrijk, maar simpel doel: ze moesten het verhaal uitleggen aan nieuwe kijkers. Daarom zag je montages met de belangrijkste acteurs, vaak versneden met beelden van de locatie waar de serie zich afspeelde. Denk aan Friends, Full House of Magnum PI. Andere intro’s, van series als Gilligan’s Island of Knight Rider, gebruikten een (zingende) verteller. Voor iedere kijker was het duidelijk; deze serie brengt me naar een vriendengroep in New York, een familie in San Francisco, een detective in Honolulu, schipbreukelingen op een onbewoond eiland of een moderne cowboy met een pratende auto.
Lees ‘Stemmingmakers‘ verder bij NRC.
