Gaan 3D-geprinte protheses, de duurdere gangbare medische hulpapparaten vervangen? Oprichter van het e-Nable netwerk, Jon Schull, hoopt van wel. Hij deelt de protheses gratis uit aan kinderen met handafwijkingen, veelal in arme gebieden ter wereld. Mijn stuk in nrc.next:
Uit 3D-printers rolt net zo makkelijk een plastic hoesje voor een smartphone, als onderdelen voor een complete auto. Waarom dan geen protheses voor kinderen, dacht wetenschapper Jon Schull (63) van het Rochester Institute of Technology.
Een emotionele YouTube-video waarin een Zuid-Afrikaanse timmerman een prothese krijgt aangemeten inspireerde Schull, van oorsprong psycholoog, om in 2013 e-Nable op te zetten. Deze organisatie telt drie jaar later 6.300 vrijwilligers – leraren, grafisch ontwerpers en eigenaren van 3D-printers – die vooral kinderen met handafwijkingen een gratis prothese geven. Dit leverde op zijn beurt weer tientallen internetvideo’s op van emotionele, dankbare families.
Een geprinte hand kost slechts een paar tientjes, veel minder dan de gangbare medische protheses. Kunstledematen, zoals de Raptor Reloaded, moeten wel zelf in elkaar worden gezet en missen elektrische componenten. Het printen van de 31 onderdelen duurt tussen de twaalf tot twintig uur – afhankelijk van het apparaat en het materiaal. Daarna kost het assembleren nog eens vier tot zes uur.
Lees ‘Een nieuwe plastic hand, op maat geprint’ verder bij nrc.next of Blendle.
