Niet eerder werden zoveel game-iconen uit de jaren tachtig en negentig in een nieuw jasje gehesen. Het is pure nostalgie, zegt een Amerikaanse hoogleraar. Mijn stuk in NRC Handelsblad.
De gebroeders Billy en Jimmy Lee zijn terug. Vanaf eind deze maand knokken de twee vechtersbazen hun weg door bendeleden, ninja’s en mystieke wezens om hun vriendin Marion te redden. Net zoals dertig jaar geleden toen het allereerste Double Dragon-deel verscheen op de NES-console van Nintendo. Om het jubileum van de iconische reeks te vieren, brengt ontwikkelaar ARC System Works een compleet nieuwe game uit: Double Dragon IV. Met dezelfde blokkerige graphics, krakerige blieps en bloeps en ophitsende soundtrack.
De ontwikkelaar had geen beter moment kunnen uitkiezen. De retrogame-trend beleeft hoogtepunt na hoogtepunt. Consumenten kunnen geen genoeg krijgen van recente heruitgaven van iconische games uit de jaren tachtig en negentig en de vele nieuwe games die geïnspireerd zijn op dat tijdperk.
Pure nostalgie, zegt de Amerikaanse hoogleraar psychologie Clay Routledge, auteur van het boek Nostalgia: A Psychological Resource. Nostalgie heeft zo’n sterke aantrekkingskracht omdat het negatieve gevoelens verlicht, vertelt hij. Kennelijk kunnen veel mensen momenteel een shot gebruiken. „Het effect bij retrogames is vergelijkbaar met de weemoed die je kunt voelen bij het beluisteren van muziek uit je jeugd. Alleen zijn de gevoelens sterker: games zijn uniek omdat je die veel actiever beleeft. Je zag niet hoe de prinses gered werd; jij redde de prinses.”
Lees ‘Nieuwe games die bliepen en kraken alsof het 1987 is‘ hier verder of op Blendle.
