In de documentaire ‘Navalny’ volgen we het herstel van de Russische oppositieleider Aleksej Navalny, nadat hij in 2020 een vergiftiging met zenuwgas had overleefd.
Ik schreef voor de VPRO Gids een stuk over ‘Navalny’.
‘Kom op, Daniel, nee,’ zegt Aleksej Navalny ongeduldig in de camera, terwijl hij tegenover regisseur Daniel Roher zit. ‘Maak je een documentaire voor het geval ik overlijd? Laat dat dan een vervolg zijn op deze. Dit is een thriller. Als ik doodga, dan mag je een saai in memoriam in elkaar draaien.’
Dat de documentaire Navalny begint met de vraag wat advocaat, oppositieleider en anticorruptieactivist het Russische volk wil vertellen voor het geval hij overlijdt, komt niet uit de lucht vallen. Op 20 augustus 2020 wordt de hoofdpersoon namelijk vergiftigd met een dodelijk zenuwgas. Nadat hij reportages over corruptie in Siberië heeft geschoten, belandt Navalny krijsend van de pijn op het toilet tijdens de vlucht van Tomsk naar Moskou. Opnamen waarop zijn geschreeuw te horen is, gaan de wereld rond.
