Als jonge vader woonde Hans Klis in New York en bracht zijn kind dagelijks naar een zwaarbeveiligde crèche. Hoe is het om in het land, waar school shootings een haast wekelijk gegeven zijn, altijd bezig te zijn met de wezenlijke dreiging van geweld? Juist op die plek waar je kind het veiligst hoort te zijn?
Klis sprak met ouders, scholieren en docenten die school shootings meemaakten. Met slachtoffers van ander vuurwapengeweld, docenten die zich al dan niet bewapenen tijdens werktijd, en voor- en tegenstanders van wapenbezit. Om een volledig beeld te krijgen, werd hij zelfs lid van de National Rifle Association. Uiteindelijk merkte hij dat zijn ‘Nederlandse’ wereldbeeld begon te kantelen.
Precies twintig jaar na de school shooting van Columbine (20-4-1999) analyseert Hans Klis wat Amerika nou zo kwetsbaar maakt voor schietpartijen op scholen. Waarom lost Amerika haar wapenprobleem niet op door rigoureus vuurwapens te verbieden zoals in Nieuw-Zeeland? Hoe komt het eigenlijk dat het recht op wapenbezit zo sterk verankerd is in de Amerikaanse cultuur? Hoe zou een tot op het bot verdeeld Amerika de problematiek van school shootings dan wel kunnen oplossen?
In Generatie Columbine brengt Hans Klis twee decennia van schietpartijen op Amerikaanse scholen in context en doet een aantal hoognodige aanbevelingen om een kritieke cultuuromslag in het land teweeg te brengen. Een belangrijk pleidooi voor empathie en grootmoedigheid.
Bestel het boek:
Hans Klis (1984) reisde als correspondent voor onder andere NRC Handelsblad, de VPRO, De Correspondent en HP/De Tijd door Amerika en sprak daar met overlevenden van school shootings, tieners, docenten, wapenverzamelaars en activisten
