Fanconventies geteisterd door seksuele intimidatie

Volwassenen die zich ook buiten Halloween en verkleedfeestjes graag uitdossen als hun favoriete science fiction-karakter of Pokémon hebben binnenkort geen reden meer om zich te schamen. Het fenomeen cosplay (een afkorting van costume play) schuifelt na tientallen jaren beetje bij beetje uit de schaduw van de populaire cultuur. De ervaren cosplayer maakt zijn of haar eigen kostuums en steekt daar tientallen uren in. Het resultaat – een aanwijzing voor zijn of haar ervaring en status als cosplayer – is dan ook vaak verbluffende eye candy voor fotografen en nieuwsconsumenten. Maar voordat cosplay echt in het voetlicht kan treden, moeten hardnekkige seksuele intimidatie en vernedering in de scene overwonnen worden.

Lees verder bij Tone, of hieronder.

Elk jaar groeit de aandacht voor cosplayers en de science fiction-, fantasy- en stripboekenconventies waar zij te vinden zijn. Kijk maar naar de vele filmpjes op YouTube en de artikelen die media als Business Insider en de LA Times aan het fenomeen besteden. De nieuwe mijlpaal voor de acceptatie van cosplay in de mainstream-cultuur is echter niet die aandacht, maar de door SyFy aangekondigde docu-serie Heroes of Cosplay. Vanaf 13 augustus duikt het Amerikaanse kabeltelevisiekanaal in de levens van negen bekende cosplay-sterren, waaronder Yaya Han en Monika Lee. De trailer ziet er nu al serieuzer uit dan beelden van het denigrerende Geek Love van The Learning Channel.

Zender SyFy richt zich uitsluitend op liefhebbers van science fiction en fantasy. Toch is Heroes of Cosplay een belangrijk keerpunt; kennelijk zien televisieproducenten dat zij met dit onderwerp kijkers kunnen trekken. Belangrijker nog: dat er ook aan deze tak van fancultuur dus geld te verdienen valt.

Het succes van comedyserie The Big Bang Theory is een goed voorbeeld van de vermainstreaming van fancultuur. Alleen al in de Verenigde Staten trekt de serie op televisie gemiddeld ruim 13 miljoen kijkers per aflevering, en dat is dan zonder het aantal downloads en de kijkcijfers in de ruim veertig andere landen zoals Pakistan en China waar de serie wordt uitgezonden.

Vermainstreaming
“Het succes van The Big Bang Theory laat zien dat er steeds meer mensen zijn die grappen begrijpen over stripboeken en obscure science fiction-feitjes”, vertelde acteur Wil Wheaton aan het publiek tijdens een Q&A-sessie tijdens de Wizard World Comic Con Experience eind juni in New York. “Laten we daar niet boos om zijn als gemeenschap”, zei Wheaton over het feit dat de fandom-gelederen nu ook bevolkt worden door niet-die hard fans. “Laten we blij zijn!”

Daarin heeft Wheaton gelijk. Fancultuur is niet langer gebonden aan de geijkte conventievloeren of muffe kelders. Maar die nieuwe glasnost brengt naast acceptatie in de popcultuur, ook de problemen van cosplay aan het licht. Die gaan vooral over de acceptatie en behandeling van vrouwen. Vrouwen hebben het al erg moeilijk in de vooral door mannen gedomineerde wereld van science fiction, fantasy en comics. Ze worden al gauw gezien als zogeheten Idiot Nerd Girls: indringers die erbij willen horen door net te doen alsof ze dezelfde dingen leuk vinden als de mannen. Tekenaar John Kovalic maakte voor techblog Mashable een toepasselijke cartoon van dit probleem.

Seksuele intimidatie
Daarnaast is er het probleem van omgaan met de kleding die cosplayers dragen. Sommige bezoekers van fanconventies denken dat enigszins verleidelijke of onthullende kleding een vrijbrief is om te vragen naar cupmaat of om borsten, billen of geslachtsdelen te bevoelen. Niet alleen vrouwen worden lastig gevallen, ook mannen zijn daar het slachtoffer van, maar hun verhalen zijn minder zichtbaar dan die van vrouwelijke cosplayers.

Zoals het verhaal van Meagan Marie die in maart van dit jaar op een conventie verweten werd dat zij vanwege haar kleding erom vroeg om seksueel getinte vragen te krijgen. Of Mandy Caruso die vorig jaar “vernederd” werd door een cameraploeg toen ze haar cupmaat niet uit de doeken wilde doen. Of Ginny McQueen die door de organisatie van een officiële conventie gevraagd werd om te werken als stripper, iets wat ze tijdens haar veertien jaar als cosplayer nog nooit had gedaan of überhaupt ambieerde.

‘A costume is not consent’, bepleiten actievoerders daarom binnen de cosplay-gemeenschap. Niet iedere verklede vrouw is een pornoster – al zijn die er ook – en die behoor je net als iedereen met respect te behandelen. Daarom stellen steeds meer conventies (of gasten) gedragsregels op om seksuele intimidatie van cosplayers expliciet te verbieden, al dan niet onder druk van bijvoorbeeld het ‘Con Anti-Harassment Project’.

Schaamte
Misschien zijn het maar een klein groepje rotte appels die cosplayende vrouwen en mannen lastig vallen. Maar het zijn dan wel de rotte appels binnen de gemeenschap van de fantasy en science fiction-liefhebbers. De plek waar juist die mensen zich veilig horen te voelen tussen gelijkgestemden die hun passies delen. En als het al niet goed zit binnen die gemeenschap, hoe zit het dan met de grote buitenwereld? Die begrijpt misschien al helemaal niet waarom je je als volwassen man als een vrouwelijk manga-personage wilt verkleden.

Heroes of Cosplay is een belangrijke mijlpaal voor de acceptatie van cosplaying in de populaire cultuur, die ervoor zorgt dat beoefenaars zich niet meer hoeven te schamen voor hun passie. Maar in hun eigen gemeenschap moet nog veel werk gedaan worden om ervoor te zorgen dat cosplayers echt geen enkele reden meer hebben om zich te schamen.

Share

Leave a comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *